Ooit
Ooit komt de dag
Eerder vroeg dan laat
Dat jij de andere kant op gaat
Ik zal er staan
Wat onzeker en klein
Tot jouw silhouet in 't licht verdwijnt
Soms ga ik terug
Gaan staan op die plek
En wens je
je eigen wens
Van bij je vertrek
van binnen
wanneer het leven als een stormram mijn poorten inbeukt
net op het moment dat ik de eerste lentezon wil binnen laten
dan is geen schild sterk genoeg dan is geen deken warm genoeg dan is geen licht helder genoeg
enkel omdat pure liefde van binnenuit brandt
De lente komt niet
de lente komt niet
als men er vriendelijk om vraagt
zelfs niet als men er klagend over zaagt
de lente komt niet
als de kalender de juiste datum aangeeft
of als uw wintervoorraad er door zit
de lente komt niet
met een muisklik
of als antwoord op een zoekterm
de lente komt niet
als ik er nood aan heb
maar, de lente komt
als zij er klaar voor is
Ne mens
O ne mens em klene voelt
En nie kan utlegne wa tie bedoeld
O tgeene da van binn zit
De weg no d'n utgang nie vindt
O ne mens em olene voelt
En zin gedachten zin erte omwoelt
O tgeene da em bezig out
Ne muur rond em bouwt
O zin gevoelens em breekboar mokn
En de gebeurtenisn em volledig krokn
Oat ip zin ziele marbels hoagelt
En zin voordeure toe es genoagelt
Wilde gij ton oasteblieft in olle stilte
verzichtekes een goat in zin hoage moken,
em een ferme keppe gevn (ne warme knuffel)
en zin erte were vuln me zochte liefde
Samen alleen
Als de warmte je hart bevriest
En je moedeloos je gemoed verliest
Als de winter je gevoel vertaalt
En je satisfactieradius 0% behaalt
Als je randomplay functie zich aanpast aan je gemoedstoestand
Als je de verhalen in je hoofd zelf niet volgen kan
Als je te moe bent om te gaan slapen
En de wil niet hebt om je samen te rapen
Als de stilte nog te luid is
Als lente heel ver vooruit is
Als de kachel je niet warmen kan
Als je te vaak denkt “ik verlang…”
Als de tijd gaten in je agenda slaat
En het licht in de ruimte op gaat
Als je zachtste woorden er hard uit komen
En je wakker je nachtmerrie ligt te dromen
Voor als je samen alleen wil zijn
Lot
Herinneringen vervagen als een landschap in de mist.
Een hoofd vol met vragen en het lot die zich vergist.
Beelden die verdwijnen zoals nacht wisselt met dag.
Gevoelens, fantoompijnen en gemis van je zachte lach.
Laat ons
Laat ons met gelijke wapens strijden. Met open hart en open geest.
Laat ons vooringenomenheid en manipulatie ruilen voor respect en evenwaardigheid.
Laat ons ons schild van afweer en wantrouwen naast ons neer leggen. Zodat we open en bloot naast elkaar staan.
Laat ons voorzichtig zijn en toch rechtuit. Zodat we elkaar kunnen zien zoals we zijn.
Laat ons rustig naar elkaar toe komen en zien dat de strijd geen strijd zal zijn.
- 1 of 4
- ››